Wystawa „Ukryte parametry” została pomyślana jako zapis aktywności ciała, niestrudzenie zbierającego, gładzącego, wyplatającego i łączącego. Jest ona częścią długofalowego projektu, w ramach którego grupa osób eksperymentuje z różnymi materiałami. Używając metod, które wywodzą się z praktyk rzemieślniczych, czerpie jednocześnie ze strategii konceptualnych. Osią tej wymiany jest próba znalezienia narzędzi do testowania nowych form odczuwania i myślenia. Rozgrywając się na styku nauki, sztuki i rzemiosła, okazuje się częścią programu naprawczego, konstruowanego wobec wyzwań środowiskowych, z którymi się mierzymy.

Wspólnymi mianownikami wystawy są praktyki bazujące na wykorzystaniu metaforyki związanej z kompostowaniem – nie tylko jako strategii ponownego użycia i refleksji nad pojęciem dewzrostu, ale także jako gotowości do myślenia z innymi, lawirowania poza klarownymi definicjami, akceptacji tego, co niejasne i niepełne, być może błędne albo jeszcze nieokrzepłe.

Kompostowanie można tu rozumieć jako poszukiwanie alternatywnych sposobów opisu rzeczywistości, poprzez sięgnięcie do wiedzy rdzennej, przedindustrialnej bądź patrzenie w przyszłość, w stronę nowych modeli współpracy zakładających użycie narzędzi spekulatywnych czy biomateriałów.

Przykładami takich działań na wystawie jest udzielanie głosu materii, mapowanie wysiłku włożonego we współdziałanie z nią, budowanie archiwum pracy, umacniającej więzi przez wykonywane codziennie choreografie: zbieranie, ścieranie, zszywanie. Temu podskórnemu nurtowi, który zdaje się płynąć przez wszystkie prezentowane prace towarzyszy próba wychwytywania i podkreślania momentów, kiedy język się rozwiązuje, ręce są zajęte, a ciało, skupiając się na znanej czynności, zaczyna się rozluźniać. Myśli płyną wtedy swobodnie, znajdując przestrzeń do łączenia się w historie zawieszone między faktami a domysłami, prawdą materiału a konfabulacją.

Z tej perspektywy obiekty składające się na wystawę są odwzorowaniem czasu spędzonego na grzęźnięciu w próbach przekazania wytycznych, przefiltrowanych przez pamięć ciała, nie dających się opisać inaczej niż przez wspólne działanie.
Z pojawiającym się wtedy stanem wyczulonej uwagi łączy się pojęcie mētis. Używano go do opisania rozproszonej wiedzy ciała, opartej na umiejętności podświadomej odpowiedzi na układ zmiennych, dynamikę materiału, warunki atmosferyczne, ciśnienie, wilgotność powietrza czy kierunek wiatru.

Jako długo lekceważona przez filozofów mądrość, mētis tkwiła w cierpliwej obserwacji i oczekiwaniu na dogodną okazję, wyczuleniu na symptomy zmian. Utożsamiana była
z otwartością na zagłębianie się w materii, przyleganie do niej i stapianie się z nią, które przynosiły kojące poczucie wyzwolenia od wizji oddzielności i niezależności.

W kontekście wiedzy schowanej w ciele, która nie podaje się uchwyceniu, pojawiające się w tytule ukryte parametry czynią z obiektów prezentowanych na wystawie, zbiór form przypominających porzucone pancerze, układy kostne czy wylinki. Zbudowane w ten sposób archiwum procesu ich powstawania/wytwarzania, okazuje się być nie tylko zapisem indywidualnych sposobów pracy, ale też instrukcją prowadzenia badań, która zachęca do rozchwiewania sztywnych systemów porządkowania danych, rozcieńczania założeń wyjściowych, podążania za materią.

Kuratorka: Marta Lisok

____

Oprowadzanie kuratorskie z dr Martą Lisok i Olgą Milczyńską | 18.10.2025 | Bezpłatne wejściówki: http://bit.ly/4mRe8Jq
Warsztaty z Markiem Styczyńskim | 05.11.2025
Oprowadzanie po wystawie z dr hab. Ewą Klekot | 15.11.2025
Oprowadzanie po wystawie z dr Martą Michalską | 20.11.2025
Warsztaty z dr Małgorzatą Jędrzejczyk | 11.12.2025
Oprowadzanie po wystawie z dr. Andrzejem Marcem | 21.01.2026