Slavs and Tatars. LONG LVIVE LVIV. СЛАВА ЗА БРЕСЛАВA

Czas trwania: 16.10.2021–31.01.2022 r.
Wernisaż: 15.10.2021r., godz. 18:30
Dołącz do wydarzenia na Facebooku: LINK

KONTEKSTY – HISTORIA KATEDRY ORIENTALISTYKI

Punkt wyjścia do wystawy stanowi Katedra Orientalistyki, która do II wojny światowej istniała na Uniwersytecie Jana Kazimierza, dziś Ivana Franki we Lwowie. Charakterystyczną dla tego wydziału cechą, było prowadzenie badań oraz nauczanie języków ukierunkowanych na Wschód. Tradycję orientalistyczną we Lwowie zapoczątkował w XVII wieku misjonarz katolicki Michał Boim, jednak dopiero od 1784 roku, a więc od momentu, w którym orientalistyka pojawiła się na Wydziale Teologicznym, można mówić o formowaniu się badawczego, poważniejszego podejścia do dyscypliny. W roku 1805, na podstawie rozporządzenia cesarskiego o połączeniu Uniwersytetu Lwowskiego z Krakowskim, w ramach rozbudowy Wydziału Teologicznego miały powstać katedry języków orientalnych: hebrajskiego, chaldejskiego, syryjskiego i arabskiego oraz starożytności hebrajskich i ksiąg Starego Testamentu. Podobny wniosek o kreowaniu katedry języków wschodnich (hebrajski, syryjski, chaldejski) i archeologii biblijnej oraz filologii i egzegezy Starego Testamentu uchwaliła Rada Wydziału Teologicznego w 1815 roku^[1]. Do początku XX wieku nie było jednak we Lwowie regularnych studiów tego typu, aż do 1916 roku, kiedy to za sprawą Mojżesza Schorra, utworzona została pierwsza Katedra nadzwyczajna języków semickich i historii starożytnego semickiego Wschodu^[2]. Od tego też momentu tzw. orientalistyka lwowska zaczęła się rozwijać, do czego przyczynił się zatrudniony tam rok później Andrzej Gawroński – prowadził on Katedrę językoznawstwa indoeuropejskiego porównawczego i filologii indyjskiej. Warto zaznaczyć, że nie tylko Lwów, ale też Kraków posiadał wybitną katedrę studiów orientalistycznych, co wiązało się z tym, że wybitne postacie polskiej orientalistyki, takie jak Andrzej Gawroński, Franciszek Machalski czy Tadeusz Lewicki, zazwyczaj nauczali zarówno w krakowskiej, jaki lwowskiej katedrze.  Jednak tym, co wyróżniało lwowską wszechnicę, to orientacja na nauki związane z Dalekim Wschodem. Dobrą passę i rozwój katedry przerwany został przez II wojnę światową oraz będącą jej następstwem, przesunięciem granic, co doprowadziło do opuszczenia Lwowa przez znaczną część kadry naukowej i zasilenia ośrodków w Krakowie i Warszawie. Byli to bardzo utalentowani i uznani wykładowcy, którzy przyczynili się do wykształcenia kolejnych pokoleń polskich orientalistów. Aktualnie studia orientalistyczne można odbyć w większości polskich uniwersytetów.

^[1] Patrz: <https://ioo.filg.uj.edu.pl/our-institute> [dostęp z dn. 28.08.2021]

^[2] K.W.Olszowska, Orientalistyka lwowska i krakowska – dwa ośrodki naukowe oraz ich wzajemne powiązania,[w:] „Prace Historyczne”, nr 145, 2018 [online]

______________

Organizator: OP ENHEIM
Współorganizator: VOP
Mecenas honorowy: Womak Holding SA
Partnerzy: Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem, Komisja Europejska Parlamentu Europejskiego, agitPolska e.V, Gmina Wrocław, Wrocławskie Centrum Rozwoju Społecznego, ZA* Grupa, Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej, Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka Jeziorańskiego, OPEN Reklama Oksana Solnik-Krzyżanowska, Galeria Raster, Keim, Kubota, Warsaw Gallery Weekend
Patroni medialni: Vogue Polska, NN6T

Właścicielem użyczanych muzealiów, tj. kobierców wschodnich z kolekcji Rodziny Kulczykich jest Muzeum Tatrzańskie im. Dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem.

Wydarzenie objęte jest Honorowym Patronatem Prezydenta Wrocławia.
Projekt współfinansowany ze środków Gminy Wrocław (www.wroclaw.pl) oraz Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej.